Als je niet loslaat kom je niet verder

Met pijn in ons hart zwaaide wij Christ en Astrid uit. We laten elkaar los en gaan allemaal verder. Dan gaan wij zelf ook vertrekken, op naar Portimao waar we Viriato, Otelo en mama weer gaan zien 😍 we rijden heel relaxed vandaag en de weg is goed te doen. We eten op het parkeerterrein van Lidl even een boterham en laten Gipsy plassen en gaan weer verder. Het is vreemd zonder Christ en Astrid, we moeten er weer aan wennen dat we met z'n tweeën zijn. Gelukkig hebben we ons vrolijke Gipsy bij, die zorgt voor een stukje vrolijkheid en een reden om even lekker een ommetje te maken. Wij zijn weer op weg en rijden de N 1 af, een hele lange weg, wel kapot gereden door vrachtwagens. Hij brengt ons door Porto, mijn god wat een enorme stad en we vervolgen onze weg naar Lissabon. Ergens in het midden is onze camperplaats. Als we aankomen zien we meteen een plekje in de schaduw vrij, dat is lekker! Alle ramen open zodat het windje binnen kan en het is binnen no time lekker afgekoeld. Ik loop een rondje met Gipsy en Eric gaat even lekker liggen, het was een hele trip weer. De ruïnes vallen meteen op, maar ik besluit Eric na een half uurtje wakker te maken en samen te gaan kijken. Zo gezegd, zo gedaan, we wandelen er samen heen. Het is mooi om te zien, het was een badplaats ooit. Ze zijn nog steeds bezig met opgravingen en we zien de mensen er ook mee bezig, dat vind ik echt gaaf. Op de terugweg komen we weer langs de vijver van het museum en Gipsy springt er zo in 🤣 ze had het blijkbaar warm ons gekke mormel. Als wij weer terug zijn bij de camper gaan we even eten en een potje yahthzee spelen, dat was lang geleden. Vanavond gaan we vroeg naar bed, dan vertrekken we weer vroeg zodat het nog niet zo heet is. Ik ga nog even op zoek naar de waterkraan èn er is mits niet opgedroogd nog een watertje in de buurt, even zoeken dus.... Fijne avond en slaap lekker allemaal, tot schrijfs 👋🏻