Trouble in paradise

Vanmorgen worden wij om half 5 wakker, het is gaan waaien en de zee is erg onrustig. De camper schud soms aardig op en neer. Het is geen storm, maar zo beneden tussen de bergen denk ik weer... op naar het platteland. We gaan weer op pad, terug de A8 op richting Bilbao. Dan horen we iets, pok, pok geen idee wat het is en we stoppen even om te checken of alles er normaal uitziet. Alles lijkt in orde dus we rijden verder. Dan horen we een soort gebrom, ik zeg tegen Eric het lijkt wel of er iets is losgetrild. We besluiten bij het eerstvolgende tankstation te stoppen en de anwb te bellen, we zijn tenslotte niet voor niets lid. Aan de telefoon hangt Kees en Kees vertelt dat in Spanje de garage vaak vroeg dicht gaat en dat ze waarschijnlijk geen tijd hebben om te kijken dus dat het al gauw maandag of dinsdag wordt, maar we worden dan afgesleept en voor de garage afgezet en dan kunnen we gewoon in de camper verblijven tot ze tijd hebben. Dat is goed geregeld, de herinnering aan de berg van Salamanca van 2016 waar we een heel weekend opgesloten zaten in een hostel zonder eten en drinken was meteen weer fris in mijn gedachte. Het wordt dus geregeld, iemand gaat ernaar kijken en wij wachten tot er aan de beurt zijn, gelukkig hebben we geen haast. Kees vraagt nog of we een dakkoffer hebben of fietsendrager, ja de fietsendrager hebben we Kees en toen werd het wachten, maximaal 2 uur is de afspraak met de anwb, maar we zijn in Spanje, siësta en manana we zullen zien , we gaan rustig brood eten. Tot onze verbazing staat na 1 uurtje de auto ambulance al voor ons om ons op te halen en wat blijkt.... Hij is te kort! Hij belt zijn collega en rijdt weer weg, de grote wagen moet komen. Nog ruim binnen de 2 uur staat ook de grote sleper voor ons en haakt de camper aan. Hij spreekt alleen Spaans net als de vorige en we worden meegenomen, wij moeten met Gipsy voor in de sleper meerijden naar, ja wist ik het maar. We komen aan bij de Fiat Garage Arme heet het bedrijf. Met handen en voeten zeg ik de monteur wat ik hoor en waar, hij zegt tegen zijn collega starten en trekt de motorkap open en roept meteen uit. Hij wijst en ja we zien het meteen, de motor hangt scheef, er liggen 2 motorboten los en 2 zijn er afgebroken, de rit hierheen heeft ook niet meegeholpen, we gingen een paar keer door flinke kuilen 😅 het klopt dus precies, we hoorde wat trillen en heel raar je weet niet waar, we waren al aan het drukken overal tegenaan, pas toen het geluid anders werd wisten we dat er iets niet goed was. Dit gaat een behoorlijke duit kosten en de garage zal wel van naam veranderen zegt Eric als hij met ons klaar is ( van Arme naar Rijken ) de monteur verteld doormiddel van Google Translate dat de spullen besteld moeten worden, er moet een nieuwe motor steun komen, die is dus afgebroken en dat wordt op z'n vroegst dinsdag of woensdag èn we mogen niet in de camper blijven, we moeten naar een hotel. Help 😱 dat wil ik niet! Kees waar ben je? Eric zegt heel gelaten dat moet dan maar en ik denk alleen maar, hoe kom ik hier weg met de camper. Ik besluit om de anwb terug te bellen, niet om te vragen of hun de kosten betalen, maar om me kwetsbaar op te stellen en zeggen dat het horror scenario van 2016 niet nog eens moet gebeuren, dat ik zo blij was dat Kees ons naar een garage af liet slepen waar we konden overnachten in de camper omdat ik dat nooit meer wil en dat als ik dit had geweten ik gezegd had haal ons dan maar op als ze tijd hebben om alles te regelen. De jongeman van de anwb zei, ik heb een Spaanse collega, ik ga met hem bellen en we gaan kijken of we u alsnog naar een andere garage kunnen slepen waar u wel kunt overnachten. Wij bellen u zo terug..... De tijd verstrijkt en inmiddels staat onze camper op de brug, shit, shit 💩 denk ik, dit duurt te lang. Dan komt de dikke meneer die de hele tijd heel stug tegen ons was weer onze kant op, hij heeft een prijsopgave gemaakt €1150,00 zijn de kosten om het te repareren en meteen komt de secretaresse aanlopen en dan zegt de dikke meneer via G T dat de sleper ons weer komt halen en dat we in de camper mogen blijven en dat ze ons weer maar de garage brengen als de spullen binnen zijn. Ik begin spontaan te huilen 😭 een enorme opluchting en de reparatie kosten, boeien het moet toch gemaakt. Mijn tranen verzachten de man, hij ziet hoe oprecht ik meende dat ik niet in een hotel wilde en dat het niets met hun te maken had, ik snap heel goed dat er op een afgesloten terrein verzekerings technische niemand mag zijn als de garage gesloten is en hij dacht waarschijnlijk dat ik dacht dat hij niet wilden deugen. Helemaal opgelucht gaan wij terug naar de camper wachten op de sleepauto. Ik bel de anwb om ze te bedanken en zeggen dat ik het enorm op prijs stel dat ze ons toch nog hebben kunnen helpen. Ze vertelt dat er voor ons apart een taxi komt en de sleper voor de camper en dat ze niet weet of ze tegelijkertijd zijn en dat ik via een berichtje 27euro voor de taxi vooruit moet betalen, ze brengen ons naar een caravan opslag. Het maakt ons allemaal niks uit zolang we maar in ons eigen huisje kunnen blijven.  De sleper had al 3 uur vertraging maar zou toch hopelijk binnen 1,5 uur er zijn. Prima geregeld, ik dank nogmaals hartelijk voor de goede zorgen en ga kijken of ik een berichtje heb van de taxi. Terwijl ik het berichtje open komt de sleper et al aanrijden en we mogen gewoon met hem meerijden in de sleepwagen, gelukkig had ik de taxi nog niet betaald, ik geef dan liever fooi aan de sleper die ons er tussen propt. Wat blijkt, hij brengt ons naar Vitoria een enorme camperplaats met service en ruimte om met Gipsy op gras te wandelen en de supermarkt en bakker op de stoep 😊 hoe mooi is dat, hij vertelt dat hij zelf ook hier woont en dat je zo met de tram kunt om te gaan wandelen met de hond, althans dat begrijp ik eruit. Hij moest eens weten hoe gelukkig ik ben dat we hier neergezet worden. Wij dachten op een afgelegen terrein waar ze caravans stallen, niet midden in een grote stad met heel veel camperaars. We gaan maar meteen een rondje wandelen met Gipsy, even bijkomen van alles wat er vandaag als een slechte film aan ons voorbij is gegaan. Eric gaat al vroeg liggen, hij is dood moe en ik, ik schrijf mijn trouwe volgers dat het goed met ons gaat, geen zorgen. Dan ineens staat de dikke meneer voor mijn raam, het moet niet gekker worden, het is ineens een echt mens, een lieverd hij kwam nog even kijken of we goed aangekomen waren voor hij naar huis ging, blijkbaar woont hij ook hier. Mijn hart smelt, wat doet menselijkheid een mens toch goed. Welterusten voor straks en tot schrijfs 👋🏻 en de groeten uit Vitoria Baskenland